Powrót

Broń Obuchowa(maczuga)Broń obuchowa – ogólna nazwa każdego typu broni białej przeznaczonej do zadawania ciosów lub cięć miażdżonych. Zazwyczaj ma postać metalowego żeleźca lub głowicy na drewnianym trzonie lub krótkim drzewcu. Wyróżnia się dwa rodzaje broni obuchowej: * broń obuchowo-sieczna, np. topór, siekiera, nadziak, czekan, bałta * broń obuchowa miażdżąca, np. pałka, maczuga, kastet wekiera, buława, buzdygan, młot bojowy, cep bojowy, kiścień

Broń tnąca(miecz)Broń tnąca, jest to oręż zadający rany cięte. Używana powszechnie od epoki brązu po przełom XVII i XVIII wieku. Obecnie występuje jako broń paradna, lub sportowa.

Broń kująca(włócznia)Broń kłująca, broń kolna - oręż zadający rany kłute. Dzieli się na drzewcową i na sieczną (długą oraz krótką).

Broń tnąco-kująca(halabarda)Broń tnąco - kłująca Broń skonstruowana tak, że równie wygodnie jest zadawać nią pchnięcia, jak i ciąć. Efekt ten uzyskano dzięki odpowiedniej budowie ostrza (pałasz), lub zastosowaniu kilku ostrz na jednym drzewcu (halabarda).

Broń sieczna(szabla)Broń sieczna to broń biała służąca do zadawania cięć. Znana jest już od epoki brązu. Aż do XVIII wieku różne jej rodzaje stanowiły podstawową broń ręczną wojowników, rycerzy i żołnierzy w większości regionów świata. Sporadycznie była używana jeszcze w okresie II wojny światowej. Obecnie, z wyjątkiem noży i bagnetów, broń sieczna stanowi jedynie broń honorową oraz sportową.