Polkowice, 5 kwietnia 2005 r.

 ODEZWA

Do uczniów, grona pedagogicznego i personelu Gimnazjum nr 1 w Polkowicach

             Drodzy uczniowie, szanowni nauczyciele i pracownicy naszej szkoły. Cały świat, ale w szczególności my, Polacy, jesteśmy pogrążeni w bólu. Największy z naszych rodaków, najwybitniejszy spośród synów i córek naszej ojczystej ziemi odszedł.

            W dniu 2 kwietnia kilka minut przed godziną 22⁰⁰ dowiedzieliśmy się, że nie ma już z nami Jana Pawła II – papieża Polaka. Dla nas wszystkich – wyznawców różnych religii, był On wielkim dyplomatą, usilnie zabiegającym o pokój na Ziemi. Zawdzięczamy mu wielki wkład w łagodzenie konfliktów na świecie. Jako pierwszy z następców św. Piotra przekroczył próg meczetu i synagogi. Braterski dialog z głowami innych religii to kolejny niezapomniany gest pojednania między wyznaniami sławiącymi jednego Boga, uczyniony przez największego papieża w historii chrześcijaństwa.

            Dla większości z nas – katolików – był nie tylko głową naszego Kościoła, ale i przyjacielem, którego słowa wpajały nam uniwersalne dla każdego człowieka – bez względu na wierzenie – wartości. Jan Paweł II to nawoływanie do pokoju, miłości bliźniego, szacunku, braterstwa, wolności, przebaczenia i honoru.

            Gdyby nie jego krzepiące serca homilie, nie znaleźlibyśmy w sobie siły, nadziei i odwagi na pokonanie totalitarnej, okrutnej, pogwałcającej prawa człowieka i przykazania Boże władzy. Gdyby nie Jan Paweł II, nie żylibyśmy w Polsce, w wolnej Polsce.

Długo można by było wymieniać jeszcze Jego zasługi. Za nie wszystkie kochaliśmy, kochamy, i kochać będziemy naszego pielgrzyma wszechczasów.

            Przez ostatnie dni jego pontyfikatu, łączyliśmy się z Nim duchowo, modląc się, by został z nami jak najdłużej, ale i by nastał kres Jego cierpieniom, ogromnym cierpieniom.

            I my, młodzież, byliśmy przy Nim w jego ostatnich chwilach. I to nas szczególnie wyróżnił, żegnając się z nami swymi ostatnimi słowami:

 „Szukałem was, teraz przyszliście do mnie i za to wam dziękuję”

             Dla tego my, pogrążeni w smutku, tęsknocie, ale i w wdzięczności dla Karola Wojtyły, Jana Pawła II chcemy wybudować mu pomnik. Nie z gipsu…, nie z brązu… kolejny raz, chcemy wybudować pomnik taki, jaki potrafi budować młodzież. Pomnik pamięci, wdzięczności i miłości, w postaci ubiegania się o nadanie Gimnazjum nr 1 w Polkowicach imienia Jana Pawła II.

Podpisane:
Sonia Idzikowska,
Monika Łazikowska,
Dorota Osińska,
Julian Wypasek